Vandaag;opening weblog+samenwerking met Kim Rikken
06-03-08 A'dam
Beste Lezer(es)
Opening weblog
Vandaag, donderdagmiddag, 6-3-08, voor het eerst
iets geplaatst op dit blog.
Wat te doen en te plaatsen op deze realiteit vol
mogelijkheden?
Ga ik verhalen verzinnen of schrijf ik over
"wat er gebeurt"?
Begin ik bij het verleden, het heden of de
toekomst?
Iets creëren en delen met anderen vind ik altijd
leuk, terwijl ik weet dat hetgeen ik schrijf pas gaat leven in jouw ogen. Het
is dan niet meer van mij, maar van jou.
Is dit waar?
Waarom begin ik dit blog vraag ik mezelf af?
Omdat ik een website wil.
Waarom wil ik een website?
Is dit een innerlijke noodzaak of is het een
behoefte die langzaam is gegroeid door zachte dwang vanuit de omgeving? Op -en
binnen gedrongen door de markt en zijn werking?
Kan je heden ten dage eigenlijk nog wel zonder?
Natuurlijk wel..... Nee, toch niet....Nou ja....
Besta ik nu pas echt in deze neprealiteit, waar het
zo makkelijk is om te verdwalen.
Ik hou van het creëren van nieuwe werkelijkheden
d.m.v. dans, beeld, tekst en rotzooi.
Ik hou ervan om van niets of weinig, iets te maken.
Ik kan niet anders.
Het is als ademen.
Durf ik het aan, om hetgeen ik hier, in een zeer
korte tijd heb geschreven openbaar te maken?
Bizar om dit te plaatsen, zo snel te kunnen
plaatsen, ook omdat ik notities heb liggen, die meer weloverwogen tot stand
gekomen zijn.
Het is spannend om met één druk op een knop iets
publiekelijk te kunnen maken.
Wat zou het mooi zijn als de weg, van het begin van
een concept voor een choreografie naar het vertonen ervan aan anderen, ook veel
sneller zou kunnen.
Van het onzichtbare naar het zichtbare, om het
eerder te kunnen delen met de mogelijke toeschouwers.
Niet het creatieproces zelf, dat hoeft niet
sneller, dat heeft tijd nodig net als goede wijn.
Ik moet zichtbaar zijn.
Hallo ik ben Sacha en ik ben choreografe........................
o.a.
Het leven is een worden.
Ik maak wat ik maak.
Zoals velen heb ook ik de wens om iets te creëren
dat origineel is.
Ik denk dat alles al gemaakt is.
Ik denk ook dat alles nog niet gemaakt is.
Het gaat hier om mogelijkheden, combinaties en het
aller persoonlijkste (dat bestaat uit alles wat jij niet bent en ik wel of
alles wat jij bent en ik niet, eenmalig en onherhaalbaar, dit leven hier en nu,
ik moet mijn eigen leven leven en mijn eigen dood sterven). Het gaat over vrouw
zijn, geboren op een planeet, op een bepaalde plek op deze aarde, in een
bepaalde eeuw. Het gaat om bepaaldheid en tijdelijkheid, in een lichaam met 2
armen en 2 benen, zo logisch maar in een fractie van een eeuwigheid had het ook
allemaal zo anders kunnen zijn.
Ik moet mijn eigen wiel uitvinden, zeg maar.
Is het noodzakelijk om als choreograaf zichtbaar te
zijn?
Ik wil mijn creaties met vele mensen delen, ik wil
een dialoog, ik wil contact maken,....hallo ben je er nog......?
Samenwerking met Kim Rikken
De reden waarom ik dit verhaal eigenlijk begon, is
omdat er in de nieuwsbrief van maart van DWA wordt vermeld dat ik de komende
weken ga samen werken met de beeldende kunstenares Kim Rikken.
Wat ik er voor nu over kan zeggen is dat Kim en ik
aanstaande maandag beginnen bij DWA.
Het is voor ons beiden voor het eerst dat we
samenwerken met iemand uit een andere kunstdiscipline.
We willen hierbij niet een aanvulling zijn op
elkaars werk, bijvoorbeeld: zij maakt een installatie bij een choreografie of
vice versa. Zoals ik het nu zou benoemen, is het plan om misschien eerder
een aanvulling te zijn op elkaars denken, om zo gezamenlijk tot een ander, een
nieuw denken, te komen en vanuit daar iets te creëren door middel van een medium dat we beiden
nog niet eerder hebben onderzocht.
Zoals het er nu uitziet, maar volgende week
misschien niet meer, gaan we voor het medium, stop-motion animatie.
Meestal als ik aan een nieuw proces begin, ga ik
redelijk voorbereid de studio in. Niet dat ik weet wat ik ga maken, dat weet ik
pas als het bestaat.
Maar ik lees en denk na over het thema dat ten
grondslag ligt aan de choreografie of het onderzoek, en zodoende heb ik een
bewust en onbewust archief aan beelden, ideeën en gevoelens die ik bij me draag
tijdens het creatieproces.
Het voelt elke keer weer als een raadsel: Ik werk
vanuit een bepaald beeld en hoe dichter ik bij dat beeld kom des te meer wordt
het zichzelf en totaal anders dan het beeld dat het was.
Voor mijn samenwerking met Kim probeer ik me zomin
mogelijk voor te bereiden, ik probeer geen concepten te ontwikkelen (alhoewel
dit natuurlijk tegelijkertijd wel gebeurt), zodat ik volgende week met een open
blik de studio in ga zodat we gezamenlijk tot een concept kunnen komen.
Tegelijkertijd moet ik een standpunt innemen om dit
mogelijk te maken.
Ik heb zeer veel zin in dit creatieproces, het is
een nieuwe manier van werken.
Spannend.
Volgende keer meer over de inhoud van het gebeuren.
Met vriendelijke groet,
Sacha Steenks
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage