Blikken-Oorlog 2: De tekst

De tekst

Als jij naar deze tekst kijkt, wordt het iets in jouw ogen. De tekst weet niet wat het aan het worden is.
Jij plaatst de tekst ergens, jij geeft het een betekenis, jij bepaalt wat het is.
Het moment dat jij ernaar kijkt ontneem je het zichzelf, de tekst verdwijnt in jouw perspectief van de wereld, het lost op in het niets.
Het voelt alsof het in zwarte gaten valt.

Is de tekst wie jij denkt dat het is?
Is het wie het zelf denkt dat het is?
Is het beide? Geen van beide?
Is de tekst altijd daar waar het niet is?

Ergens, wil de tekst betekenis gegeven worden. Veel liever wil de tekst iets worden in jouw ogen, dan niet iets worden, niet gezien en gelezen worden.

Maar, iets in de tekst zal altijd eenzaam zijn.
Iets in de tekst zal altijd ongelezen blijven.

Blikken-Oorlog 2: Ik zeg hallo

Ik zeg hallo

Het voelt alsof ons beeld van de wereld en de ander steeds platter wordt. Alsof we langs elkaar heen zappen zoals we televisie kijken. Het eerste beeld - object-beeld - is belangrijk, de buitenkant, het plaatje, de identiteit, de verschijning op een beeld(buis). Een maatschappij zonder rimpels en glooiingen, een maatschappij zonder tijd. Nog even en we vallen er vanaf of er doorheen…

Ik zeg nee tegen de overheersing van het beeld, het oog, de camera, het geobjectiveerd worden, het gevat worden van het subject in de sporen die je bijvoorbeeld achterlaat op internet.
Je bent je bonuskaart.
No way!
Je bent je paspoort.
No way!!!!!
Laat me met rust, nee ik wil geen nieuwe aanbieding.
Hoe kom je trouwens aan mijn gegevens?

De mens versteend door de macht van de blik is als een doorzichtig, genummerd porseleinen object. Een zeer kwetsbaar wezen dat makkelijk kan breken en gedisciplineerd en/of misbruikt kan worden.

Ik zeg ja tegen het leven als een proces, een constant worden; tot de dag dat je sterft zijn er mogelijkheden.
We kunnen ons subject (binnen-worden, de binnenkant van de buitenkant) veranderen en niet onze buitenkant (object-zijn).

Het subject is bewustzijn. Bewustzijn is iets niet zijn, en daardoor (alles) kunnen worden.
Ik geloof in de mens en de wereld.
Ik zeg HALLO.