rolling

videomateriaal van "migrant body" project

Kan je spreken van beweging als iemand zich niet verplaatst?

dying cockroach

videomateriaal van "migrant body" project

Vele auto's scheuren voorbij, zich niet bewust van het drama dat zich afspeelt.

migrant body of niet trots op Rita Verdonk

WHAT IS A MIGRANT BODY?
1.
What is a migrant body?

It is a concept given.
I walk around it.
My point of view keeps on changing.
The theme itself is migrating. From place to place.

Migrant is a name for many different people who migrate for many different reasons.
They move to arrive somewhere else.

A migrant body is a body-1 or many- that keeps on changing.
Latin; migrare = to move from place to place
The migrant body.
The body is migrating, it is constantly moving and never arrives:
it goes from place……..to place……….to place……..to place………………..
A body moving through space.
A body moving through its body.

The migrant body is a nomad. Deleuze talks about nomadic thinking.
The way people think is binary, it is one way or the other.
Is it possible to think differently?
Is it possible to move through your mind as a nomad? Is the ideal nomad someone who does not move through space but through his/her mind, someone who does not imitate?
Is it possible to make new connections? Is it is possible not to put images on things and freeze their meaning? Is it possible to see the process of becoming?
From place …………..to place……………to place……………to place……………

2.
I fell into my language.
The moment I fell into it, the language was different then decades or centuries ago.
What did the word migrant meant in the Middle Ages?
History is a migrant body.

Will English be called Dutch in the future in the Netherlands?

Is money a language?

Things need to change to stay the same.
If you want things to stay the same they die.

3.
People are the same in being different.
Every time I look at what people share at the same time I see how different they are.
What they share is what makes them different.
It is like going to the centre of a circle, but at the moment you arrive at the centre, you move away to as many points as possible…………

4.
Hannah Arendt;
“the space in between is a space for many voices”
“the space that divides us is the space where we can meet”

Democracy is a space in between. Democracy is a space for many voices, for the majority and the minority.

5.
In the moment between observation and interpretation lies the possibility to escape between subject and object……..is that the space where the migrant body lives?



tekst geschreven voor "migrant body" project

transition

Gedeelte van een video die werd geprojecteerd op de trap waar het was opgenomen, terwijl het publiek naar boven liep richting zaal.
Centrul national al dansului- Boekarest- Roemenië

The migrant body was een samenwerkingsproject tussen de landen Estland, Engeland, Roemenië, Italië en Nederland.
In Nederland mogelijk gemaakt door Dansateliers Rotterdam en Grand Theatre Groningen.

Vandaag;opening weblog+samenwerking met Kim Rikken

 

                                                                                                                                         06-03-08   A'dam

Beste Lezer(es)

Opening weblog

Vandaag, donderdagmiddag, 6-3-08, voor het eerst iets geplaatst op dit blog.

Wat te doen en te plaatsen op deze realiteit vol mogelijkheden?

Ga ik verhalen verzinnen of schrijf ik over "wat er gebeurt"?

Begin ik bij het verleden, het heden of de toekomst?

Iets creëren en delen met anderen vind ik altijd leuk, terwijl ik weet dat hetgeen ik schrijf pas gaat leven in jouw ogen. Het is dan niet meer van mij, maar van jou.

Is dit waar?

Waarom begin ik dit blog vraag ik mezelf af?

Omdat ik een website wil.

Waarom wil ik een website?

Is dit een innerlijke noodzaak of is het een behoefte die langzaam is gegroeid door zachte dwang vanuit de omgeving? Op -en binnen gedrongen door de markt en zijn werking?

Kan je heden ten dage eigenlijk nog wel zonder? Natuurlijk wel..... Nee, toch niet....Nou ja....

Besta ik nu pas echt in deze neprealiteit, waar het zo makkelijk is om te verdwalen.

Ik hou van het creëren van nieuwe werkelijkheden d.m.v. dans, beeld, tekst en rotzooi.

Ik hou ervan om van niets of weinig, iets te maken.

Ik kan niet anders.

Het is als ademen.

Durf ik het aan, om hetgeen ik hier, in een zeer korte tijd heb geschreven openbaar te maken?

Bizar om dit te plaatsen, zo snel te kunnen plaatsen, ook omdat ik notities heb liggen, die meer weloverwogen tot stand gekomen zijn.

Het is spannend om met één druk op een knop iets publiekelijk te kunnen maken.

Wat zou het mooi zijn als de weg, van het begin van een concept voor een choreografie naar het vertonen ervan aan anderen, ook veel sneller zou kunnen.

Van het onzichtbare naar het zichtbare, om het eerder te kunnen delen met de mogelijke toeschouwers.

Niet het creatieproces zelf, dat hoeft niet sneller, dat heeft tijd nodig net als goede wijn.

Ik moet zichtbaar zijn.

Hallo ik ben Sacha en ik ben choreografe........................ o.a.

Het leven is een worden.

Ik maak wat ik maak.

Zoals velen heb ook ik de wens om iets te creëren dat origineel is.

Ik denk dat alles al gemaakt is.

Ik denk ook dat alles nog niet gemaakt is.

Het gaat hier om mogelijkheden, combinaties en het aller persoonlijkste (dat bestaat uit alles wat jij niet bent en ik wel of alles wat jij bent en ik niet, eenmalig en onherhaalbaar, dit leven hier en nu, ik moet mijn eigen leven leven en mijn eigen dood sterven). Het gaat over vrouw zijn, geboren op een planeet, op een bepaalde plek op deze aarde, in een bepaalde eeuw. Het gaat om bepaaldheid en tijdelijkheid, in een lichaam met 2 armen en 2 benen, zo logisch maar in een fractie van een eeuwigheid had het ook allemaal zo anders kunnen zijn.

Ik moet mijn eigen wiel uitvinden, zeg maar.

Is het noodzakelijk om als choreograaf zichtbaar te zijn?

Ik wil mijn creaties met vele mensen delen, ik wil een dialoog, ik wil contact maken,....hallo ben je er nog......?

Samenwerking met Kim Rikken

De reden waarom ik dit verhaal eigenlijk begon, is omdat er in de nieuwsbrief van maart van DWA wordt vermeld dat ik de komende weken ga samen werken met de beeldende kunstenares Kim Rikken.

Wat ik er voor nu over kan zeggen is dat Kim en ik aanstaande maandag beginnen bij DWA.

Het is voor ons beiden voor het eerst dat we samenwerken met iemand uit een andere kunstdiscipline.

We willen hierbij niet een aanvulling zijn op elkaars werk, bijvoorbeeld: zij maakt een installatie bij een choreografie of vice versa. Zoals ik het nu zou benoemen, is het plan om misschien eerder een aanvulling te zijn op elkaars denken, om zo gezamenlijk tot een ander, een nieuw denken, te komen en vanuit daar iets te creëren door middel van een medium dat we beiden nog niet eerder hebben onderzocht.

Zoals het er nu uitziet, maar volgende week misschien niet meer, gaan we voor het medium, stop-motion animatie.

Meestal als ik aan een nieuw proces begin, ga ik redelijk voorbereid de studio in. Niet dat ik weet wat ik ga maken, dat weet ik pas als het bestaat.

Maar ik lees en denk na over het thema dat ten grondslag ligt aan de choreografie of het onderzoek, en zodoende heb ik een bewust en onbewust archief aan beelden, ideeën en gevoelens die ik bij me draag tijdens het creatieproces.

Het voelt elke keer weer als een raadsel: Ik werk vanuit een bepaald beeld en hoe dichter ik bij dat beeld kom des te meer wordt het zichzelf en totaal anders dan het beeld dat het was.

Voor mijn samenwerking met Kim probeer ik me zomin mogelijk voor te bereiden, ik probeer geen concepten te ontwikkelen (alhoewel dit natuurlijk tegelijkertijd wel gebeurt), zodat ik volgende week met een open blik de studio in ga zodat we gezamenlijk tot een concept kunnen komen.

Tegelijkertijd moet ik een standpunt innemen om dit mogelijk te maken. 

Ik heb zeer veel zin in dit creatieproces, het is een nieuwe manier van werken.

Spannend. 

Volgende keer meer over de inhoud van het gebeuren.

Met vriendelijke groet,

Sacha Steenks

Closed Timelike Curves

ongebruikt materiaal van 1e (video)choreografie

reflection

language

language is the eyes of others inside her

where she goes the others go too

when she learned her language, she learned a language that exists for many centuries already and that was spoken, used and abused by many people before her and will be spoken, used and abused by many people after her

when she learned her language she learned to think, and when she learned to think she learned to objectify the world

she learned the rules of her languages at the same time she learned the rules of the society where they use that language

therefore she does not believe in a self in herself that is completely herself

she believes you are only yourself in combination and opposition with others

when she learned her language she learned the spoken and unspoken morals of that language

when she is alone she can feel ashamed

when she is alone the others are there too inside her head

she took the eyes of others inside her the moment she started to learn her language

where she goes the others go too

••••tekst uit de onderzoekspresentatie 

Blikken-Oorlog(Tinned-Eyed-Wars)••••

the spoon

what she is trying to say 

this is a spoon

the spoon is a spoon because it is a spoon

this spoon is here because it is here

this spoon is a spoon because it was a spoon yesterday, it is a spoon today, and it will be a spoon tomorrow

this spoon will be a spoon next year, and will probably be still a spoon when we are already dead

this spoon exist but does not have an existence

its function, essence and goal in its life were given from the outside

the spoon is a spoon because others decided for the spoon to make it a spoon

others decided for the spoon to be a spoon and to spoon

life is easy for the spoon 

it is what it is

because it is a spoon

••••tekst uit de onderzoekspresentatie 

Blikken-Oorlog (Tinned-Eyed-Wars)••••